طبق برنامه هیأت کوهنوردی نیشابور و مشترک با گروهها، ساعت4:15 صبح روز جمعه26/3/85 از میدان آزادی با تعداد49 نفرکه 7 نفر از بانوان کوهسار نیز حضور داشتند، به سرپرستی آقای صامر ابراهیمی، با یکدستگاه مینی بوس و یکدستگاه اتوبوس به سمت باجگیران حرکت کردیم. پس از طی195 کیلومتر ساعت 8:35 دقیقه به روستای شمخال رسیدیم. منطقه شمخال در کنار محدوده پارک جنگلی تندوره قرار دارد و دارای پوشش گیاهی ارس، بید، ارغوان، شیرین بیان، گون، تمشک به دو صورت بوته ای و درختچه ای، زرشک و ...... می باشد و از لحاظ زیست جانوری می توان به کبک، عقاب، بزکوهی و پلنگ اشاره کرد.
ساعت 8:50 دقیقه در مسیر آبریز شروع به پیمایش کردیم. از ساعت10:25 که به چشمه بید رسیدیم با توجه به بودن چندین چشمه دیگر، پیمودن مسیر دره همواره با عبور از رودخانه همراه است. نیم ساعت بعد راه پاکوب دو قسمت شد یکی از کف رودخانه که راه اصلی است و دیگری برروی ارتفاعات سمت چپ رودخانه که به منطقه زیبای حمام مشرف می شود و محل مناسبی برای شبمانی می باشد.
ده دقیقه بعد به آبشار رسیدیم که وجود دو سنگ بزرگ و گرد مانع از هرگونه پیشروی می شود وباید از یک نردبان فلزی ثابت که ارتفاع آن حدود سه متر است استفاده کرد. درطی مسیر سه نردبان فلزی ثابت دیگر نیز کار گذاشته شده است که بزرگترین آنها همان آبشار است.
ساعت 12:30 به منطقه ای رسیدیم به نام کلاهک بزرگ که بیشتر تیمها جهت استراحت و ناهار در این مکان توقف می کنند.کما اینکه یکی از تیمهای گلگشت مشهدی در آنجا حضور داشتند. به راهمان ادامه دادیم و حدوداً یکساعت بعد به دوراهی رسیدیم در اینجا دو رودخانه پرآب بهم می پیوندند و رودخانه اصلی شمخال را تشکیل می دهند.یکی از این دو رودخانه، شمخال که ما طی کردیم و دیگری از روستای دربادام سرچشمه میگیرد. آب این شاخه به علت طولانی تربودن مسیر گرمتر از شمخال است و دارای نوعی ماهی کوچک به نام زردک در محل دوآبی چشمه وجود ندارد و برای برداشت آب باید مدت7 دقیقه از مسیر هرکدام از دو رودخانه بالا رفت تا به چشمه های کوچک رسید.
14:40دقیقه پس از خوردن ناهاربه مقصد روستای درونگر حرکت کردیم. و دو ساعت بعد به انتهای دره رسیدیم و سوار ماشین شدیم و بطرف نیشابور حرکت کردیم.
طول مسیر حدوداً 35 کیلومتر و زبان مردم منطقه کرمانج (شاخه ای از زبان کردی) است و شمخال اسم نوعی اسلحه انفرادی است که در زمان نادرشاه و آقامحمدخان قاجار کاربرد داشته است.
مورخ: 14 و15/3/85
طبق تقویم گروه می بایست یکی از دو برنامه تقویم اجرا می شد که بنا به دلایلی این برنامه جایگزین شد.
حدود ساعت10:30صبح روز یکشنبه14/3/85از میدان آزادی با تعداد10نفر همراه با یکی از مربیان سنگنوردی شهرمان«آقای لگزیان» به سمت روستای دیزباد حرکت کردیم. پس از حدوداً یکساعت به روستای دیزباد رسیدیم و به سمت بزه قوچ گر حرکت کردیم. پس از حدوداً یکساعت و ربع راه پیمایی در کنارچشمه ای سه چادر برای شبمانی برپا کردیم. پس از خوردن ناهار از یک صخره حدوداً بیست متری دورشته طناب ریخته شد که یکی برای حمایت و دیگری به منظور فرود از یک کارگاه بلوک سنگ بود. به نیروهای جدید فرود8 آموزش داده شد و در حین مرور کار حمایت، شروع به فرود آمدن از آن کردیم.شب را داخل چادر با باد شدیدی که می وزید به سر بردیم و صبح روز دوشنبه ساعت5:30 بیدار شده و یکساعت بعد در قالب یک تیم7نفره عازم قله قوچ گر شدیم. در مسیر مالرو به سمت راست کشیده، شیب تند را تراورس کرده به سمت یال حرکت کردیم. با دو وقت استراحت۵ دقیقه ای ساعت8:10 روی یال بودیم در حالی که باد شدیدی می وزید. بادگیر پوشیده و به سمت قله حرکت کردیم.25دقیقه بعد روی قله قرار گرفتیم. پس از گرفتن چند عکس به سمت پایین حرکت کردیم. یال را تا انتها طی کردیم و به طرف محل چادرها حرکت کردیم. ساعت10:05 به تیم پایین ملحق شدیم. پس از ناهار مجدداً روی همان صخره فرودS و نحوه طناب ریختن آموزش داده شد و سپس تمرین شد.حدود ساعت5:15دقیقه به طرف روستا حرکت کردیم. و ساعت6 نیز به طرف نیشابور بازگشتیم.
این غار از نظر شکل هندسی به یک تونل با برش سطح مقطع شبیه است و فعالیت دیواره آهکی غار در طی سالیان دراز باعث ظاهر شدن استلاگمیت و استلاگتیت های بسیار زیبا وبا اشکال مختلف شده است که منشاء اصلی نامگذاری دالان ها و تالارهای غار شده اند. از جمله:
مریم مقدس، کوهان شتر، قلب، کرکس، شیرسنگی، بابانوئل، برج پیزا و... تالار نماز که در550 متری غار و چسبیده به تونل برزخ است این تونل قسمت اصلی غار است که عملیات حفاری آن را متوقف کرده است تونل برزخ به طول12 متر و عرض8 متر است و برای عبور از آن، باید سینه خیز در آب فرو بروی زیرا ارتفاع آن به قدری کم است که سقفش به آب چسبیده است و به همین دلیل نامش برزخ است.هزار متر جلوتر تونلی است که آن را تالار بلور می نامند که حوضچه بسیار زیبایی با قندیل های پرده ای شکل در این بخش از غاراست که وقتی با دست به هریک ضربه می زنی صدای یکی از آلات موسیقی از آن به گوش می رسد.500 متر جلوتر تونلی هست که آن را تالارعروس یا بتهون می نامند. از سقف غار نیز قندیل های بسیار نازکی به ارتفاع 2 تا 8 متر آویزان است. در2700 متری غار نیز چهار آبشار به ارتفاع 10 الی 12 متر وجود دارد. این غار را به این دلیل قوری می نامند که تقریبا در یک کیلومتری غار روستایی است که در گذشته اطراف آن را قلعه ای قوری شکل در بر گرفته بوده است. هنوز هیچ گروه غارنوردی موفق به کشف انتهای غارنشده است. منبع: روزنامه جام جم 28/2/85